Stomatologia zachowawcza
Celem stomatologii zachowawczej jest:
- oczyszczenie ubytku próchnicowego
- ochrona twardych tkanek zęba i izolacja miazgi przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych (chemicznych, bakteryjnych, termicznych)
- przeciwdziałanie odnawianiu się procesu próchnicowego
- zachowanie żywotności miazgi
- odtworzenie kształtu zęba, przywrócenie jego funkcji
W zależności od położenia, rodzaju i rozległości ubytku, a także wieku pacjenta, stosuje się różne materiały.
AMALGAMATY – są to materiały w kolorze srebrnym o dużej trwałości. Są szczególnie polecane w niedużych ubytkach zębów bocznych i u osób z obniżoną higieną jamy ustnej. Obecnie produkowane amalgamaty nie są szkodliwe.
KOMPOZYTY – dzięki możliwości doboru idealnego koloru są najczęściej stosowane, szczególnie w zębach przednich. Ich szczelność, ze względu na kurczliwość podczas polimeryzacji (szczególnie w dużych ubytkach), wynosi do kilku lat. Niektóre kompozyty dzięki zawartości fluoru mają właściwości profilaktyczne i są szczególnie polecane w zębach mlecznych. W przypadku dużego uszkodzenia żywego zęba (uraz, próchnica w zębie z kilkoma wypełnieniami) może zachodzić konieczność wzmocnienia go tytanowym sztyftem (PINEM okołomiazgowym). Jest on wkręcany w dno ubytku i stanowi dodatkową retencję i utrzymanie dla wypełnienia. W zębach martwych, po uprzednim prawidłowym wypełnieniu kanałów, cementuje się specjalne śruby tytanowe, złote, cyrkonowe lub z włókien szklanych. Tak przygotowany ząb można wykorzystać w przyszłym leczeniu protetycznym.
ONLEYE, INLEYE – jest to odrębna grupa wypełnień wykonywanych z ceramiki lub ze stopów złota. Podstawową zaleta tych wypełnień jest stabilność kształtu, odporność na ścieranie i duża szczelność. Ich wykonanie jest wieloetapowe i wymaga współpracy pracowni protetycznej, co czyni je stosunkowo drogimi. Wadą tych wypełnień jest konieczność usunięcia większej ilości zdrowej tkanki, niż w przypadku uzupełnienia kompozytem lub amalgamatem.
Warunkiem powodzenia leczenia jest ścisła współpraca pacjenta z lekarzem i przestrzeganie wszystkich zaleceń oraz regularne wizyty kontrolne (dzieci co 3 m-ce, dorośli co 6 m-cy).